Nunha época olvidada
Onde toda palabra sobraba
Os versos olvidados resultaban
E as súas sílabas xa non se entoaban
Cantas cancións olvidáronse nese tempo?
Cantos versos foron esnaquizados entón?
Cantos embusteiros caláronnos sen temor?
Cantos avasalados fomos sen perdón?
Nesta terra de bravos homes
Caídos polos inimigos e mortos como irmáns
Con sangue escorregando polas súas mans
Irmáns e amigos, coma valentes caestes.
Conquistado o territorio foi
Mais a terra non é de ninguén
Non ten amos, nin vasalos
Como a terra é libre, nós tamén.
No hay comentarios:
Publicar un comentario